ایمپلنت‌های دندانی به عنوان موثرترین درمان در هنگام مواجه شدن با یک دندان به شدت آسیب دیده یا از دست رفتگی دندان، به شمار می‌آیند. ثابت شده است که ایمپلنت‌های دندانی نتایج زیبایی بسیاری به همراه دارند و می‌توانند بیشتر از سایر درمان‌ها مانند بریج دندانی دوام داشته باشند.
بیشتر اوقات مراحل کاشت ایمپلنت دندان بدون هیچ مشکلی به پایان می‌رسد اما گاهی اوقات احتمال رد شدن ایمپلنت وجود دارد. در این باره میتوان آلرژی به مواد یا خارج نشدن باکتری‌های مضر از ناحیه کاشت به طور کامل را مقصر دانست. اما به هر ترتیب باید مراحلی برای رفع مشکل سپری شوند. ممکن است یک ایمپلنت تک در دهان بیماری که دارای چندین ایمپلنت است، دچار مشکل شود.
انواع پس زدن ایمپلنت دندانی
صرف نظر از توضیحات تکنیکی بسیار، به طور کلی سه راه وجود دارد که ممکن است ایمپلنت‌های دندانی از طریق آنها پس زده شوند:
- خرابی بیومکانیکی- این مشکل زمانی رخ می‌دهد که ایمپلنت در محل کاشت خود دچار شکستگی یا ترک شود.
- خرابی زیبایی- این اتفاق زمانی می‌افتد که ظاهر ایمپلنت (به عنوان مثال رنگ آن) تغییر می‌کند یا بیمار از نتیجه کاشت ایمپلنت راضی نیست.
- عفونت‌های لثه و استخوان– این مشکل زمانی به وجود می‌آید که بین بافت بدن خود بیمار و ساختار ایمپلنت، عارضه‌ای وجود داشته باشد. اگرچه برطرف کردن مشکل در دو مورد اول اغلب کاملاً ساده است اما در باره مورد سوم که به اصطلاح بیماری‌های پری ایمپلنت را شامل می‌شود، پیچیدگی‌هایی وجود.
دلایل پس زدن ایمپلنت دندانی
دلایل بسیاری برای پس زدن ایمپلنت وجود دارند. یکی از رایج‌ترین دلایل هنگامی است که بیمار و دندانپزشک تلاش می‌کنند راه حل ارزان‌تری را انتخاب کنند. اینکه برخی ایمپلنت‌ها نسبت به سایرین قیمت بیشتری دارند قطعاً دلیل مشخصی دارد.
سایر دلایل پس زدن ایمپلنت عبارتند از:
شل شدن ایمپلنت
این مشکل هم به دلیل استفاده از وسایل نامرغوب ایجاد می‌شود اما اگر ایمپلنت روی یک استخوان نه چندان جامد و محکم قرار بگیرد نیز می‌تواند باعث چنین مشکلی شود. شل شدن تاج روی ایمپلنت می‌تواند یکی از نشانه‌های مشکلات کاشت ایمپلنت باشد.
میانبر زدن مرحله تشخیص
برای کاشت ایمپلنت دندان، استفاده از عکسبرداری با اشعه ایکس پانوگرافی سه بعدی لازم است اما برخی از دندانپزشک‌ها برای میان بر زدن در مرحله تشخیص، از اسکن‌های دو بعدی استفاده می‌کنند.
اطلاعات ناکافی درباره سابقه پزشکی بیمار
مشکلات پزشکی بسیاری وجود دارند که می‌توانند موفقیت یا شکست درمان ایمپلنت دندانی را تحت تاثیر قرار دهند. از این رو قبل از انجام هرگونه درمان دندان، دندانپزشک باید سابقه پزشکی بیمار را کاملا بررسی کند. به منظور پیشگیری از ایجاد هرگونه عوارض بعدی باید یک جلسه مشاوره و تشخیص برگزار شود.
تحقیقات و بررسی‌های ناکافی درباره ایمپلنت دندان
ایمپلنت‌های دندان باید به طور کامل و به شدت تحت تحقیق، مطالعه و بررسی قرار بگیرند. حتی اگر صدها شرکت تولید کننده لوازم ایمپلنت دندان وجود داشته باشد، تنها تعداد کمی از آنها در برنامه‌های تحقیقاتی خود با هوشیاری کامل عمل می‌کنند. پروسه تحقیقات، هزینه بر است و به همین دلیل روش‌های کاشت دندان گرانقیمت وجود دارند؛ زیرا دندانپزشک از تجهیزات و روش‌های دارای کیفیت بالا استفاده می‌کند.
کیفیت ایمپلنت‌ها
دندانپزشکان همیشه اطمینان حاصل می‌کنند که ایمپلنت‌های دندانی شما با بهترین استانداردهای ممکن تولید شده باشند. تولیدکنندگان ایمپلنت بی‌شماری وجود دارند که محصولات آنها هنوز ارزیابی نشده است. بنابراین باید با احتیاط از این محصولات استفاده کرد.
به طور معمول دندانپزشکان ایمپلنت‌های دندانی را توصیه می‌کنند که بیشترین میزان موفقیت را داشته باشند.
شکست در جوش خوردن ایمپلنت
به محض آنکه ایمپلنت شما کاشته می‌شود، فرایندی به نام اسئواینتگریشن (جوش خوردن ایمپلنت) آغاز می‌شود. به زبان ساده این مرحله، مرحله جوش خوردن استخوان فک با ایمپلنت است. اگر این مرحله اتفاق نیفتد، با عنوان شکست اسئواینتگریشن نامیده می‌شود. شکست جوش خوردن ایمپلنت با شل شدن آن یا افتادن آن مشخص می‌شود. همچنین اگر پس از یک سال اول، یک میلی‌متر از دست رفتگی استخوان وجود داشته باشد یا پس از سال دوم ۲ میلی‌متر از دست رفتگی استخوان دیده شود، میتوان آن را شکست جوش خوردن ایمپلنت قلمداد کرد. دندانپزشک اطمینان حاصل می‌کند که ساختار استخوانی کافی برای پشتیبانی از ایمپلنت وجود داشته باشد. زیرا عدم وجود ساختار استخوانی کافی برای حمایت از ایمپلنت یکی از دلایل اصلی شکست در جوش خوردن آن است.
اگر دندان پزشک تشخیص دهد که شما استخوان کافی برای پشتیبانی از یک ایمپلنت را ندارید؛ ممکن است ابتدا به منظور بالا بردن احتمال موفقیت تا بیشترین حد ممکن، پیوند استخوان را پیشنهاد کند.
در کنار ساختار استخوانی ناکافی چند دلیل دیگر برای شکست در جوش خوردن ایمپلنت وجود دارد که عبارتند از:
- وارد شدن نیروی ناگهانی به دندان یا لثه‌ها قبل از کامل شدن اسئواینتگریشن ایمپلنت
- وارد شدن آسیب به بافت‌های اطراف
- شکستگی ایمپلنت
- عفونت (بیماری‌های پری ایمپلنت)
حتی اگر معالجه توسط بهترین دندانپزشک انجام شود؛ باز هم هر کسی می‌تواند در معرض عفونت قرار بگیرد. پری ایمپلنت یک عفونت رایج است که بافت‌های اطراف ایمپلنت دندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عفونت می‌تواند باعث التهاب لثه شود و حتی می‌تواند به استخوان اطراف ایمپلنت سرایت پیدا کند. موارد مختلفی وجود دارند که می‌توانند باعث بروز عفونت پری ایمپلنت شوند؛ از جمله بهداشت ضعیف دندان یا سمنت دندان که از زیر تاج خارج شده و در لثه گیر کرده باشد.
اگر پری ایمپلنت را تجربه کردید، باید فوراً توسط دندانپزشک معاینه شوید. دندانپزشک مشخص می‌کند که آیا برای از بین بردن عفونت به چند درمان ساده احتیاج دارید یا اینکه باید به خارج کردن کامل ایمپلنت فکر کرده و آن را بررسی کنید.
آسیب به اعصاب یا سایر بافت‌ها
کاشت ایمپلنت مستلزم نصب پیچ تیتانیومی در لثه و استخوان فک است. به منظور جلوگیری از آسیب عصبی یا وارد شدن آسیب به سایر بافت‌ها، حتماً باید این کار توسط بهترین متخصص ایمپلنت انجام شود. اعصاب اطراف دندان بسیار حساس هستند؛ بنابراین وارد شدن آسیب به یکی از آنها می‌تواند منجر به درد شدید، گزگز، بی‌حسی یا حساسیت شدید شود. این احساسات می‌توانند علاوه بر دندان نواحی دیگر از جمله زبان، لب‌ها، لثه‌ها، گونه یا حتی چانه را تحت تاثیر قرار دهند.
کاشت نامناسب ایمپلنت‌های دندانی می‌تواند بافت‌های اطراف آن را نیز تحت تأثیر قرار دهد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد ممکن است درد بیش از حد همراه با خونریزی شدید را تجربه کنید. همچنین ممکن است خونریزی متوسطی داشته باشید که تا چند روز برطرف نشود. تمام اینها علائم آسیب بافت است و باید توسط دندانپزشک برطرف شود.
بارگذاری فوری
کاشت ایمپلنت دندان معمولاً به دو جلسه درمانی احتیاج دارد. در اولین جلسه ملاقات ایمپلنت کاشته می‌شود و دوازده هفته پس از آن جلسه دوم به منظور قرار دادن تاج انجام می‌شود. این فرایند دو مرحله‌ای به استخوان اجازه می‌دهد تا قبل از اضافه شدن تاج با ایمپلنت جوش بخورد. با این حال ممکن است در بعضی موارد دندانپزشک بارگذاری فوری را انجام دهد که شامل قرار دادن تاج و پایه در یک جلسه درمانی است.
اگرچه بارگذاری فوری مزایایی دارد با این وجود دندانپزشکان متبحر این روش را با احتیاط انجام می‌دهند. بیمارانی که از دست رفتگی استخوان در آنها قابل توجه است کاندیدای مناسبی برای انجام این روش درمانی نیستند. بنابراین باید کاشت ایمپلنت برای آنها در دو مرحله انجام شود. ممکن است در طول مشاوره، دندانپزشک عوامل دیگری را نیز تشخیص دهد که باعث می‌شوند شما قادر به بارگذاری فوری نباشید. لطفاً با اطمینان توصیه‌های دندانپزشک خود را دنبال کنید تا اطمینان حاصل کنید بیشترین میزان موفقیت در کاشت ایمپلنت را در پیش خواهید داشت.
مشکلات سینوسی
ایمپلنت‌های دندانی که در ردیف فوقانی دندان‌ها قرار می‌گیرند می‌توانند باعث ایجاد تداخل در سینوس‌ها شوند. وقتی این اتفاق می‌افتد احتمال آلودگی یا التهاب این ناحیه بیشتر می‌شود. برای تعیین اینکه آیا کاشت دندان علت بیماری سینوس شما است، میتوان اسکن اشعه ایکس انجام داد که توسط دندانپزشکان متبحر انجام می‌شود. در صورتی که کاشت ایمپلنت باعث ایجاد مشکلات سینوسی شود، باید برای برداشتن آن عمل جراحی انجام گیرد. لطفاً در صورت داشتن شرایط سینوس غیرطبیعی، قبل از کاشت ایمپلنت به دندانپزشک خود اطلاع دهید. زیرا این امر باعث تضمین بیشترین میزان موفقیت ممکن می‌شود.
پس زدن عامل خارجی توسط بدن/ آلرژی به فلز
ایمپلنت دندان از مواد مصنوعی ساخته می‌شود که اغلب توسط بدن بیمار به عنوان یک جسم خارجی شناخته شده و پس زده می‌شود. همچنین ممکن است بدن شما نسبت به تیتانیوم یا هرگونه ماده فلزی دیگر که برای ساخت ایمپلنت به کار می‌رود، واکنش آلرژیک داشته باشد. احتمالاً شما نمی‌دانید بدن شما نسبت به کاشت ایمپلنت چه واکنشی نشان می‌دهد؛ مگر اینکه از قبل یک صفحه، پیچ یا ابزار فلزی در بدن خود داشته باشید.
آزمایش MELISA آزمایشی است که از آن برای تعیین اینکه آیا به تیتانیوم یا فلز دیگری حساسیت دارید یا خیر استفاده می‌شود. اگر نتایج این آزمایش مثبت باشند، ممکن است لازم باشد ایمپلنت خود را با عمل جراحی خارج کنید. برخی از علائم آلرژیک که ممکن است نسبت به یک فلز خارجی داشته باشید، احساس خارش و زدگی مزمن است. اگر بدن شما ایمپلنت را پس بزند، ممکن است شل بودن یا تکان خوردن آن را مشاهده کنید. در برخی موارد ممکن است ایمپلنت کاملاً بیفتد.
اگر تاکنون بدن شما هرگونه اجسام خارجی مانند پیچ، سوزن، صفحه، اندام یا دستگاه فلزی را رد کرده است؛ باید حتماً در طول مشاوره به دندانپزشک خود اطلاع دهید. همچنین باید آلرژی‌هایی که نسبت به فلزات دارید را ذکر کنید (به عنوان مثال اگر قادر به پوشیدن انواع خاصی از جواهرات نیستید). در بعضی موارد استفاده از نوع دیگری از ایمپلنت مشکل را برطرف می‌کند اما مواردی نیز وجود دارند که به شما توصیه می‌شود به طور کامل از کاشت ایمپلنت صرف نظر کنید.
دندان قروچه یا سایش دندان‌ها به یکدیگر
دندان قروچه کردن یا سایش مکرر دندان‌ها به یکدیگر می‌تواند باعث وارد شدن فشار زیادی به ایمپلنت‌های دندانی شود و در نهایت باعث از کار افتادگی آنها شود. بسیاری از افراد، دچار عادت دندان قروچه کردن هستند. وضعیتی که در هنگام خوابیدن یا سایش مداوم دندان‌ها به یکدیگر ایجاد می‌شود. در هر صورت، صرفاً به این دلیل که دندان‌های خود را به هم فشار می‌دهید یا دندان قروچه می‌کنید، به این معنی نیست که نمی‌توانید ایمپلنت دندان را انجام دهید. اما به این معنا است که باید اقدامات احتیاطی دیگری را در پیش بگیرید. شما باید به طور آگاهانه تلاش کنید از دندان قروچه کردن در طول روز خودداری کنید. همچنین ممکن است لازم باشد هنگام خوابیدن در طول شب از گارد دندان استفاده کنید. گارد دندان روی دندان‌ها قرار می‌گیرد و از آنها محافظت می‌کند.
ممکن است از ساییدن دندان‌های خود به یکدیگر یا دندان قروچه کردن خود اطلاع نداشته باشید. بنابراین در صورت لزوم اقدامات احتیاطی انجام می‌شوند.
عوامل متفرقه
چندین عامل دیگر نیز وجود دارند که برطرف کردن آنها حتی از عهده بهترین دندانپزشکان بر نمی‌آید. کسانی که دارای یک یا چندین عامل زیر هستند، حتی در صورت کاشت صحیح ایمپلنت دچار شکست در آن خواهند شد:
- سیگار کشیدن- مصرف سیگار، بر گردش خون در لثه‌ها تاثیر می‌گذارد و همچنین تشکیل استخوان جدید را دشوارتر می‌کند.
- وراثت- اگر فردی در خانواده شما دچار عدم موفقیت در کاشت ایمپلنت شده است؛ این احتمال که شما نیز دچار این مشکل شوید وجود دارد.
- مصرف برخی از بی فسفات‌های خوراکی یا درون وریدی مانند داروهایی که برای درمان پوکی استخوان مصرف می‌شوند.
- بهداشت ضعیف دهان، دندان و ایمپلنت- شما باید از ایمپلنت‌های دندانی خود درست مانند دندان‌های واقعی نگهداری کنید. آنها را مسواک بزنید و از نخ دندان استفاده کنید. در غیر این صورت احتمال از دست دادن آنها وجود دارد.
- تصادف یا جراحت- نمی‌توان پیش بینی کرد که آیا ایمپلنت‌های شما در اثر تصادف یا آسیب‌های آینده دچار صدمه می‌شوند یا خیر. با این حال میتوان برای محافظت از دندان‌های خود اقداماتی مانند استفاده از محافظ دهانی یا گارد دندان در هنگام انجام ورزش‌های تماسی انجام داد.
علائم پس زدن ایمپلنت دندان
انشعاب درد و ناراحتی در دندان
اگر چه انتظار می‌رود در طول فرآیند بهبودی مقداری درد متناوب وجود داشته باشد؛ اما این درد می‌تواند شما را فریب دهد زیرا ممکن است ناشی از بروز یک مشکل یا رد شدن ایمپلنت باشد. یکی از راه‌های تشخیص اختلاف بین این دو این است که به خاطر داشته باشید دردی که بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت ایجاد می‌شود، طبیعی است. این درد بخشی از فرآیند بهبودی است و چندین روز ادامه خواهد داشت اما اگر درد شما مدتی پس از عمل کاشت ایمپلنت بدون بروز هیچ گونه حادثه‌ای ایجاد شده است، نشانه پس زدن ایمپلنت خواهد بود .در این صورت بهتر است چه سریع‌تر یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود تعیین کنید. حتی اگر معلوم شود که هیچ اتفاقی نیفتاده است، احتیاط شرط عقل است و کار از محکم کاری عیب نمی‌کند. بهتر است کمترین احتمالات منفی را هم در نظر بگیرید؛ زیرا ممکن است این درد واقعاً نتیجه پس زده شدن ایمپلنت باشد و مقابله زودتر با آن نتیجه بهتری نسبت به ماندن در این وضعیت و بروز مشکل بزرگتر خواهد داشت.
التهاب لثه‌ها
اگرچه بروز مقداری تورم جزئی در دوره پس از عمل کاشت ایمپلنت طبیعی است اما اگر این تورم ادامه داشته باشد و التهاب ایجاد شود، قطعاً جای نگرانی وجود دارد. وقتی لثه قرمز و ملتهب می‌شود، یکی از نشانه‌های قطعی عفونت است. اگر عفونت به سرعت درمان نشود می‌تواند به سایر قسمت‌های دهان منتقل شود. در برخی موارد حتی ممکن است عفونت به خون سرایت کند و شرایط بسیار خطرناکی را ایجاد نماید. بنابراین بهتر است به محض کشف التهاب در لثه، به دندانپزشک خود اطلاع دهید تا مراحل اولیه درمان صورت بگیرد. هرچه عفونت شدت بیشتری پیدا کند، درمان آن دشوارتر می‌شود و درد شدیدتری را به دنبال خواهد داشت. به احتمال زیاد دندانپزشک برای شما یک برنامه مصرف آنتی بیوتیک خوراکی و دهانشویه ضد باکتریال برای پیشگیری از ایجاد هرگونه عفونت بیشتر تجویز می‌کند. اگرچه وضعیت بدن تمام افراد با هم متفاوت است؛ اما التهاب لثه نشانه‌ای است که نباید از آن غفلت شود.
ایمپلنت‌هایی که به شما احساس امنیت و راحتی نمی‌دهند.
هنگامی که یک ایمپلنت به درستی کاشته شده و جوش خورده است؛ باید احساسی مانند یک دندان طبیعی داشته باشد. در حقیقت اگر کاشت ایمپلنت به شکل صحیح انجام شود، شما حتی متوجه این که دندان شما ایمپلنت است، نخواهید شد. چیزی که هرگز نباید احساس کنید وجود یک جسم خارجی در دهان است. ایمپلنت‌ها باید درست به اندازه یک دندان طبیعی به شما احساس امنیت و راحتی بدهند و ذره‌ای تکان نخورند یا شل نباشند. این یکی از ساده ترین راه‌ها برای تشخیص کاشت مناسب ایمپلنت است. در واقع ایمپلنت شل می‌تواند به دهان شما آسیب بیشتری وارد کند و مسئله‌ای نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. لازم است یادآوری کنیم تحت هیچ شرایطی این وضعیت یک وضعیت طبیعی پس از عمل تلقی نمی‌شود. در برخی از موارد شکست ایمپلنت که از این نوع هستند ایمپلنت باید خارج شود تا آسیب بیشتری وارد نکند. به همین دلیل است که به محض کشف مشکل باید یک قرار ملاقات و مشاوره با دندانپزشک خود تنظیم کنید. این کلید اصلاح موفقیت آمیز ایمپلنت است. در صورت وجود چنین شرایطی و عدم درمان، میتوان انتظار آسیب شدید به فک و لثه را داشت که حتی ظاهر لبخند شما را تغییر داده و زندگی روزمره را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
دشواری در جویدن یا گاز زدن
اگر در هنگام جویدن غذا یا حتی گاز زدن آن درد یا ناراحتی را تجربه می‌کنید، باید بدانید این هم یکی از نشانه‌های شکست ایمپلنت است. همانطور که پیشتر گفته شد ایمپلنت‌ها به هیچ وجه نباید احساس متفاوت بودن و متمایز بودن با سایر دندان‌ها را به شما منتقل کنند. آنها باید مانند یک دندان طبیعی عمل کرده، به نظر برسند و احساس شوند. بنابراین اگر هنگام جویدن یا گاز زدن احساس درد می‌کنید؛ قطعاً این یکی از نشانه‌های شکست کاشت ایمپلنت است. همانطور که درد یک دندان طبیعی در هنگام جویدن غذا، نشانه خراب شدن یا وجود حفره در آن است؛ درد یک ایمپلنت نیز نشانه خوبی نیست. باید درباره آن با پزشک خود مشورت کنید؛ زیرا این مشکل نه تنها با گذشت زمان برطرف نخواهد شد بلکه به مرور بدتر هم می‌شود.
برای پیشگیری از بروز مشکل برای ایمپلنت خود باید چه کاری انجام داد؟
اولین و مهمترین چیز این است که شما باید بهداشت دهان و دندان خود در مرحله بهبودی پس از کاشت ایمپلنت و بعد از آن را رعایت کنید. به طور معمول اگر کاشت ایمپلنت با شکست مواجه شود، به دلیل عفونت و التهاب خواهد بود و دلیل پیچیده‌تری ندارد. حفظ بهداشت عالی دهان و دندان یکی از راه‌های جلوگیری از عفونت است. همچنین مهم است که درک کنیم عوامل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند؛ عواملی مانند دیابت، اعتیاد به سیگار کشیدن یا هر عادت و بیماری دیگری که باعث کاهش ایمنی بدن شما در مقابل عفونت می‌شود. بنابراین بهتر است مراقب سلامت عمومی بدن خود باشید. همیشه بهتر است قبل از تصمیم گیری درباره کاشت ایمپلنت با پزشک مراقبت‌های اولیه خود مشورت کرده و توسط او معاینه شوید تا اطمینان حاصل کنید از هر مشکلی که ممکن است موفقیت کاشت ایمپلنت شما را تحت تأثیر قرار دهد، آگاه هستید.
سعی کنید یک جراح دندانپزشک با تجربه را پیدا کنید که به او اعتماد دارید. ممکن است یک دندانپزشک حاذق توسط دوست شما به شما توصیه شده باشد یا می‌توانید با بیماران سابق آن دندانپزشک صحبت کنید و نظریات آنها را جویا شوید. همچنین باید از این واقعیت اطلاع داشته باشید که کاشت ایمپلنت دندان، پرهزینه و گران است و هزینه مواد و دندانپزشک به هیچ وجه ارزان نیست. اگرچه می‌توانید به دنبال یک راه حل ارزانتر باشید اما باید بدانید این امر می‌تواند منجر به کاشت ایمپلنتی با کیفیت پایین‌تر یا قرار گرفتن زیر دست دندانپزشکی با تجربه کمتر شود که هر کدام از آنها می‌توانند مشکل ساز باشند.
میانگین موفقیت کاشت ایمپلنت دندانی، حدود ۹۸ درصد است. این بدان معنا است که اگر یک دندانپزشک سالانه ۵۰۰ کاشت ایمپلنت انجام دهد، به طور متوسط ۱۰ مورد از آنها با شکست مواجه می‌شود. باید توجه داشته باشید که کاشت ایمپلنت به عمل جراحی احتیاج دارد و شانس موفقیت صد در صد در یک عمل جراحی وجود ندارد. حتی اگر درمان با نهایت دقت انجام شده باشد، گاهی اوقات کاشت ایمپلنت با شکست مواجه می‌شود.
درمان پس زدن ایمپلنت دندان
با اینکه تاکنون درباره ایمپلنت تحقیقات زیادی صورت گرفته است اما درباره چگونگی درمان شکست ایمپلنت دندان، اتفاق نظر چندانی وجود ندارد. بنابراین توصیه دندانپزشکان این است که علائم شکست کاشت ایمپلنت به سرعت برطرف شوند.
اگر موکوزیت تشخیص داده شود، درمان با بررسی و معاینه ناحیه مورد نظر توسط دندانپزشک، برای یافتن هرگونه خونریزی آغاز می‌شود و سپس عکسبرداری اشعه ایکس به منظور بررسی از دست رفتگی استخوان، صورت می‌گیرد. دندانپزشکان همچنین بخش رو ساخت دندان را بر می‌دارند زیرا در بسیاری از موارد سمنت یا بقایای اطراف تاج دندان، علت مشکل است. دندانپزشک همچنین ناحیه تحت درمان را به طور کامل پاکسازی می‌کند.
در موارد پیشرفته‌تر ممکن است به جراحی باز و احتمالاً پیوند بافت نرم به منظور بهبود لثه‌ها احتیاج باشد. در ادامه اگر تاج دندان به درستی نصب نشده باشد، ممکن است دندانپزشک وادار به تعویض آن شود.
اگر بیمار دچار عفونت پری ایمپلنت باشد، به این معنا است که استخوان اطراف ایمپلنت درگیر شده است. این بیماری در ابتدا شبیه به موکوزیت به نظر می‌رسد. با این حال هر گونه مشکل اساسی از طریق عکسبرداری با اشعه ایکس مشخص می‌شود.
دندانپزشک پس از انجام اسکن تصویربرداری، برای بررسی و تمیز کردن ایمپلنت و تخلیه عفونت، رو ساخت دندان را برمی‌دارد. این که آیا به عمل جراحی احتیاج است یا خیر به از دست دادن استخوان در اطراف دندان بستگی دارد. جراحی می‌تواند شامل یک عمل نسبتاً جزئی «برش» یا شامل پیوند استخوان باشد.
شکست در کاشت ایمپلنت نیز مانند تعداد زیادی از مشکلات پزشکی در صورت تشخیص سریع، بسیار راحت‌تر درمان می‌شود. درمان در مراحل اولیه که فقط لثه درگیر است، راحت‌تر است. حتی پس از انتشار عفونت به استخوان هنوز برای رسیدن به یک راه حل موثر و ساده دیر نشده است.
این مقاله به دلایل معمول درصد ناچیزی از موارد شکست ایمپلنت پرداخته است. البته در اکثریت موارد افرادی که ایمپلنت دندان انجام می‌دهند به هیچ وجه مشکلی ندارند. در همه آنها همه چیز طبق برنامه پیش می‌رود و ۳ تا ۵ یا حتی ۱۰ سال بعد، ایمپلنت‌های آنها همچنان مانند دندان‌های طبیعی کار می‌کنند و به نظر می‌رسند و این نتیجه‌ای است که مطلوب هر دندانپزشک و بیماری می‌باشد.