مشکل دندانهای اضافه در اثر رشد دندان در محل‌های نابجا ایجاد می‌شود. این دندان‌ها مازاد بر تعداد طبیعی و خارج از موقعیت اصلی ساختمان دندان‌ها بیرون می‌آیند و ممکن است بصورت تکی یا چندتایی یک طرفه یا دو طرفه، روییده شده یا نهفته و با ظاهری طبیعی یا ناقص باشند که در 90 درصد موارد بصورت یک یا دو دندان اضافه و در 10 درصد بصورت چندتایی مشاهده می‌شوند. بروز این مشکل می‌تواند هم مستقل از اختلالات و سندرم‌ها و هم وابسته به آن‌ها باشد.
اگر خود یا یکی از اعضای خانوادتان از داشتن دندانهای اضافه و مشکلات ناشی از ان رنج می‌برید، متخصصان ما در کلینیک دندانپزشکی سروش آماده‌ی ارائه‌ی خدمات دندانپزشکی جهت درمان و رفع انواع بیماری‌های دهان و دندان هستند.
جهت اطلاع از ساعات کاری پزشکان و مشاوره درباره‌ی روش‌های درمانی ما در کلینیک می‌توانید از طریق شماره‌های (03132285810 – 03132280376 – 03132285822) با مشاورین ما تماس حاصل فرمایید.
علل و میزان شیوع مشکل دندانهای اضافه
- این مشکل در 15/0 تا 9/3 درصد از کل جمعیت شایع است.
- علت بروز این مشکل کاملاً مشخص نیست.
- هرچند بروز این مشکل می‌تواند ارثی باشد، با این حال هنوز هیچ الگوی وراثتی مناسبی برای آن وجود ندارد.
- وقوع این مشکل در مردان دو برابر بیشتر از زنان است.
- بر اساس یک نظریه، دندان اضافه می‌تواند از یک جوانه‌ی دندان ثالث در دنتال لامینا یا از جوانه‌ی یک دندان دائمی رشد کند.
- بر اساس نظریه‌ی بیش فعالی، دندان اضافی در اثر فعالیت بیش از حد دنتال لامینا ایجاد می‌شوند.
- این مشکل اغلب با اختلال شکاف لب و کام، سندروم گاردنر و سندورم کلیدوکرانیال دیسپلازی همراه است.
- 2/22 درصد از بیمارانی که از اختلال شکاف لب و یا کام رنج می‌برند، شاهد رشد دندانهای اضافی در نواحی آسیب دیده هستند.
- وجود چندین دندان اضافه‌ی نهفته، یکی از نشانه‌های سندروم گاردنر است.
- احتمال بروز مشکل دندانهای اضافی در بیماران مبتلا به کلیدوکرانیال دیسپلازی ، 22 درصد در منطقه دندانهای پیش برواره‌ای و 5 درصد در منطقه دندانهای آسیا است [1، 4].
مشکلات مرتبط با دندانهای اضافه
- رویش ناموفق یا با تأخیر دندانهای دائمی
- چرخش، نامرتبی یا جابجایی دندانهای دائمی
- ایجاد فاصله بین دندان‌ها یا بسته‌شدن زود هنگام فضای بین دندانی
- انحراف تاج و ریشه‌ی دندان
- تراکم بیش از حد دندان‌ها
- تشکیل کیست لثه
- رویش دندان درون حفره‌ی بینی
- ایجاد مشکل در محل ایمپلنت دندان برای پیوند استخوان آلوئول
دسته‌بندی مشکل دندان‌ها اضافه
تشخیص مشکل دندانهای اضافه می‌تواند از طریق روش بالینی یا رادیوگرافی صورت گیرد. دسته‌بندی این مشکل بر اساس شکل و محل رویش دندان یا دندانهای اضافه انجام می‌شود.
دسته‌بندی بر اساس شکل
- شایع‌ترین نوع دندانهای اضافی، دندانهای مخروطی شکلی هستند که در اغلب بیمارانی که دندانهای دائمی آن‌ها کاملاً روئیده شده است، مشاهده می‌شوند. این دندان‌ها ریشه‌ای طبیعی دارند. معمول‌ترین دندان این دسته، مزيودنس یا اضافه‌ی میانیاست که با دندانهای پیش میانی همراه است. وجود این دندان می‌تواند به جابجایی دندانهای پیش میانی فک بالا منجر شود.
دندانهای اضافی مخروطی شکل
- دندانهای اضافه‌ی زگیلی یا تابرکولیتکه شبیه به استوانه بوده و اغلب همراه با پیچ‌خوردگی هستند. این دندان‌ها ریشه‌ای غیرطبیعی دارند و به ندرت از لثه بیرون می‌آیند. این دندان‌ها در منطقه‌ی پالاتال از دندان سانترال قرار دارند و گاهی حضور آن‌ها رویش دندانهای سانترال را به تأخیر می‌اندازد.
دندانهای اضافی زگیلی
- دندانهای اضافه‌ی تکمیلی یا سپلمنتال که اغلب در دندانهای شیری رایج هستند. این دندان‌ها تقریباً همیشه از لثه‌ها بیرون می‌آیند و در امتداد خط آلوئولار یا آرکی ظاهر می‌شوند. رایج‌ترین مکان روئیدن این دندان‌ها، محل دندانهای کناری (لترال) است.
دندانهای اضافی تکمیلی
- ادونتومای یاادونتومای کامپوزیت که به دلیل به داشتن مشخصات یک تومور، به طور گسترده توسط دندانپزشکان به عنوان یک طبقه‌بندی از دندانهای اضافه پذیرفته نشده‌اند. ساختار این دسته از دندان‌ها متشکل از بافت‌های مختلفی است که بر این اساس به دو زیرشاخه تقسیم‌بندی می‌شوند؛ دسته‌ی اول ادونتومای کامپوزیت کمپلکس هستند که ساختار بافت دندانی آن‌ها به طور کامل مشخص نیست. دسته‌ی دوم ادونتومای کامپوزیت کمپوند هستند که ظاهر بیرونی آن‌ها به یک دندان معمولی شبیه است.
ادنتومای یا ادونتوما کامپوزیت
- دندانهای اضافی مولریفرم که ریشه ای کامل داشته و شبیه به دندانهای پرمولر یا آسیای کوچک هستند.
دندانهای اضافی مولریفرم
دسته‌بندی بر اساس موقعیت
- مزیودنس یا اضافه‌ی میانی؛ این دسته از دندانهای اضافی در کنار دندانهای پیش بالایی واقع شده‌اند و ممکن است بصورت تکی یا چندتایی، یک طرفه یا دو طرفه، نهفته یا بیرون آمده، معکوس، افقی یا عمودی باشند.
- پارامولر یا اضافی کنار آسیا که در ناحیه‌ی زبانی یا لپی دندانهای آسیای فک بالاواقع شده‌اند.
- دیستو مولر یا اضافی پشت آسیا که در ناحیه دورینه‌ی سومین دندان آسیا قرار گرفته‌اند.
درمان مشکل دندانهای اضافه در کلینیک دندانپزشکی سروش
ظهور مشکل دندانهای اضافه قابل پیشگیری نیست، با این حال، مراکز دندانپزشکی متعددی از جمله کلینیک دندانپزشکی سروش در زمینه‌ی درمان این مشکل فعالیت می‌کنند. فرآیند درمان شامل برداشتن دندان یا دندانهای اضافه است که توسط دندانپزشک صورت می‌گیرد. در مواردی که دندان در زیر لثه‌ها نهفته باشد، از عمل جراحی استفاده می‌شود.
تشخیص این مشکل از طریق معاینات دندانپزشکی یا به کمک اشعه ایکس انجام می‌شود. برای آگاهی از شدت مشکل خود و یافتن بهترین شیوه‌های درمانی، با متخصصین ما در کلینیک دندانپزشکی سروش ملاقات کنید.