بیماری لثه، یک بیماری التهابی مزمن لثه و بافتهای احاطه و پشتیبانی کننده دندانها است. درمان نشدن بیماری لثه میتواند منجر به از دست رفتن دندانها شود، البته مسئله به همین جا ختم نمیشود. بیماری لثه تأثیرات منفی عمدهای بر سایر ارگانهای بدن داشته، با برخی دیگر از مشکلات جدی سلامت مرتبط بوده و میتواند وضعیت بعضی از عارضههای موجود را بدتر کند.
انواع بیماریهای لثه
بیماریهای لثه به دو دسته اصلی تقسیم میشوند:
التهاب لثه: بیماری التهاب لثه باعث ملتهب شدن لثهها میشود. التهاب لثه علت خونریزی لثه نیز می باشد. در این بیماری، لثهها حساس، قرمز و متورم شده که این باعث بوی بد دهان کودکان و بزرگسالان میشود. التهاب لثه را میتوان با رعایت بهداشت دهان و دندان، رژیم غذایی مناسب و توقف استعمال دخانیات درمان کرد. عدم درمان التهاب لثه میتواند منجر به پریودنتیت شود.
پریودنتیت یا تخریب بافت لثه : پریودنتیت زمانی رخ میدهد که جدا شدن بافتهای لثه از دندان و سالکوس باعث تشکیل پاکتهای لثه شود. علائم پریودنتیت عبارتند از:
التهاب لثه، به همراه قرمزی و خونریزی
پاکتهای عمیق (با عمق بیشتر از 3 میلیمتر) که بین لثه و دندان شکل میگیرند
شل شدن دندانها، به دلیل از دست رفتن ساختارهای بافت همبند و استخوان
نشانهها و علائم بیماریهای لثه
همانطور که قبلاً ذکر شد اولین نشانههای علت بیماری لثه معمولاً با ژنژیویت آغاز میشود. بطوری که حاشیههای لثهها قرمز، ملتهب و کمی متورم میشود و با یک تحریک کوچک مثلاً توسط مسواک یا نخ دندان به راحتی خونریزی میکند. غالباً تصور میشود که مسواک زدن به صورت محکم و با فشار شدید باعث خونریزی دندان و لثهها شده است، در حالی که خونریزی لثه به هیچ وجه نشانه عادی و کم اهمیتی نیست و باید آن را کاملاً جدی گرفت.
بوی بد دهان و احساس طعم ناخوشایند در دهان نیز از علائم شایع بیماریهای لثه میباشد. از طرفی هر چقدر شدت بیماری لثه بیشتر میشود، بافت لثه از روی سطح دندانها تحلیل میرود و سطح ریشه دندان نمایان میشود. تحلیل رفتن لثهها به نوبه خود باعث حساس شدن دندان نسبت به تغییر دما و فشار خواهد شد. بیماریهای لثه میتواند باعث شود که اتصال محکم و معمول بافت لثه به سطح دندانها به تدریج ضعیفتر شود و در نتیجه آن، حفرههایی (پاکتهایی) در محل خط لثه تشکیل شود. یک دندانپزشک میتواند در زمان معاینه لثهها، تشکیل این پاکتها در اطراف لثه را تشخیص دهد و عمق آنها را بسنجد. وقتی که بیماری لثه بیشتر پیشرفت میکند، ممکن است بافت استخوان اطراف دندانها نیز شروع به تخریب کند.
تشکیل آبسه دندان، یعنی تجمع چرک همراه با درد، ورم و ترشحات چرکین از بافت لثه، مرحله بعدی بیماریهای لثه محسوب میشود. پیشرفت بیماری در نهایت باعث لق شدن و افتادن دندانها خواهد شد، زیرا استخوان حمایت کننده از دندان نیز به صورت شدیدتری آسیب میبیند. حتی ممکن است شدت بیماری به حدی برسد که خوردن و آشامیدن عادی هم برای بیمار سخت و آزار دهنده باشد.
پیشگیری از بیماریهای لثه
با وجود آنکه بیماریهای لثه کاملاً قابل درمان میباشد، اما رعایت بعضی از نکات جهت پیشگیری از وقوع مجدد این بیماریها و حفظ نتایج درمان، ضروری میباشد. از جمله: هر روز با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان، پلاکهای دندانی را از سطح دندانهای خود تمیز کنید؛ سیگار نکشید و در صورت نیاز برای ترک سیگار به پزشک مراجعه کنید؛ و نهایتاً اینکه طبق یک برنامه منظم برای معاینه و تمیز کردن دندانهای خود به دندانپزشک مراجعه کنید.